چگونه ارتقاء پیدا کنیم؟

ای انسان ، چه زن و چه مرد!
هر فردی در گذری از زندگی و عمر خود با صبر و شکیبایی آزموده می‌شود، در هر تجربه‌ی تازه و پدیده نو ظهور و جدید، هر ورود، هر آغاز، هر فکر، هر قصد ،هر دعا و در هر گام نو با مرحله‌ایی از شایستگی و بایستگی روبرو می‌شود، از دوره‌ای می‌گذرد و تا درس مهم آن اتفاق و یا آن دوره و یا آن بیماری و یا آن وظیفه را نگیرد و کسب نکند به ارتقاء نمیرسد.بلکه باید صبر و شکیبایی پیشه کند. زیرا باید برای هر آغاز، هر ورود و هر فکر، شایستگی داشت.
برای موفقیت در هر کاری، باید صبر پیشه کنید، کوشش و مهارت آموزی و تلاش کنید و هرگز و هرگز و هرگز دست نکشید. این آزمونی‌ست که در طول زندگی اگرچه متوجه نباشید، با آن روبرو می‌شوید. حتما برای رسیدن به آن آگاهی و آن آموزه، شایستگی را باید داشت. اول باید گوش سپرد، هنر گوش دادن هنر بزرگیست. سپس صبر پیشه کرد و تلاش کرد، شایستگی پیدا کرد و لایق شد. پول می‌خواهی؟ لایقش شو. می‌پرسی چطور؟ با صبوری.
عشق می‌خواهی؟ لایقش شو. چطور؟ با صبوری.
موفقیت می‌خواهی؟ استادی می‌خواهی؟  لایقش شو. چطور؟
با مهارت آموزی و شاگردی، با تمرین و تکرار و درونی کردن.
ما میخواهیم به بهشت برویم اما نمیخواهیم بمیریم! چنین دو گانگی و تضاد چگونه ما را پیش ببرد. گویی گاری را جلوی اسب بسته ایم.
همسویی با طبیعت، همسویی با ریتم هستی، همسویی با صدای قلب، با ریتم تنفس عمیق، با درک عبور خون از شریانها، همسویی با تعمق در چشیدن طعم یک سیب در دهان، فهم رویش و پرورش این سیب.
شایستگی، انسان گمشده ی این زمانه ست و ما تا پیدایش نکنیم حالمان خوب نیست و ارتقاء پیدا نمی کنیم.