من با خودم فکر کردم من روانشناس روانن خودم هستم؟
اصلا هر آدمی بهترین روانشناس خودشه ؟هیچ آدمی مثل خود آدم، خودش رو نمی شناسه؟
هر کسی می تونه به همه دروغ بگه، نقاب بزنه به چهره، فیلم بازی کنه، اما نمی تونه به خودش دروغ بگه
خودش رو گول بزنه.
آیا تو با خودت مشکل داری؟
شاید چون با خودت مهربان نیستی، خودت رو دوست نداری؟
رنج ها ، دردها از جایی شروع میشه که خودمون رو نمی بینیم،خودمون رو فراموش می کنیم.
یادمون میره آدم اول
با خودش مهربان باشه، خودش رو دوست داشته باشه.
اصلا” آدم باید گاهی خودش رو برداره، ببره یک گوشه ایی تفریح، سفر، بره خلوت کنه و دست بندازه دور گردن خودش، خودش رو ببوسه، با خودش آشتی کنه،
هی اشتباهش رو پتک نکنه، نکوبه توی سر خودش، هی با پشت دست محکم نزنه توی دهان خودش، مدام به خودش سرکوفت نزنه که اشتباه کردی، که باختی، که نتونستی که ناتوانی
که باید اون یکی راه رو می رفتی،اون یکی راه رو انتخاب می کردی.
آدمیزاد فراموشکاره، گاهی یادش میره بشر ممکن الخطاست
اشتباه میکنه
چندین راه میره و برمیگرده
تا راه رو پیدا کنه، تا آدم بشه.
آدمیزاد کم حافظه ست
یادش میره با خودش مدارا کنه گاهی با خودش مهربان باشه، هی خودش رو به چالش بکشه، به دور و برش
نگاهی بیاندازه
سر خودش داد میزنه ؟
هی انگشت میکنه توی چشم و چال خودش، چشم و چال گذشته اش…
آدم اگر آدمه حواسش به خودش باشه
با خودش رفیق باشه.
خودش رو دوست داشته باشه
با خودش دوست باشه.
باید گاهی پیشانی خودش رو ببوسه
لُپ خودش رو بکشه
بزنه قد خودش
خودش رو ببخشه
با خودش آشتی کنه.
آدمیزاد اگه روانشناس خوبی باشه با خودش آشتی میکنه،،،
