حیفه عمری که گذشت
دست یافتن به آنچه مدت ها در آرزویش به سر برده ایم، فقط و فقط کشف این حقیقت است، که آن چیز، چه مایه پوچ و تو خالی بوده است .
ما چنان زندگی می کنیم که گویی همواره در انتظار چیزی بهتر هستیم؛ حال آن که اغلب آرزو می کنیم که ای کاش گذشته بازگردد و بر آن حسرت می خوریم.
ما به زمان به سان چیزی نظر می کنیم که باید در گذرد و در این رهگذر، ما را به اهداف و خواسته هایمان برساند.
اکثر مردم، هنگامی که به پایان کار می رسند و نظری بر گذشته می افکنند، در می یابند که سرتاسر عمر زندگی را، چون چیزی گذرا زیسته اند و با حیرت مشاهده می کنند که آنچه بی اعتنا از کنارش گذشته اند و لذتی از آن نبرده اند، همان زندگی شان بوده!
یعنی همان چیزی که به خاطرش زندگی کرده اند.
انسان فریاد بر می آورد که امید و آرزو او را فریفته اند تا این که عاقبت در آغوش مرگ به رقص در آید …
آه چه مخلوق حریص و سیری ناپذیری است این انسان …
آرتور شوپنهاور
